Na een autorit van ruim 6 uur arriveerde wij vanuit San Diego in Tucson. De navigatie stond ingesteld op de White Stallion Ranch en met nog zo’n 10 minuten te gaan zouden we er bijna moeten zijn. Zou dit wel kloppen dachten wij, we reden namelijk nog midden langs een winkelcentrum en een gated community, niet echt een omgeving die je je voorstelt bij het verblijf op een ranch. Al snel sloegen wij de weg af en reden wij midden in de woestijn tussen alle cactussen. Bij aankomst op de White Stallion Ranch werden wij heel hartelijk ontvangen. We kregen een rondleiding over de ranch en de lange autorit waren wij direct alweer vergeten.
In de zomermaanden worden de paardrijftochten aangepast, er wordt alleen in de ochtend en aan het einde van de middag gereden, om zo de ergste warmte te vermijden. Ook zijn de ritten ingekort naar ritten van 1 á 2 uur. Het welzijn van de paarden staat bij de White Stallion Ranch voorop. Je mag je voor zoveel activiteiten inschrijven als je zelf wilt. Voor iedereen is een passend paard en ook als je nog nooit op een paard hebt gezeten kan je mee op de stapritten. Je moet wel altijd eerst mee met de stap rit voor je op de gevorderde rit mee mag en je moet daarvoor ook de test halen, ook al rijdt je thuis al jaren paard. De ritten zijn prachtig, je rijdt als het ware door het Saquaro National Park, qua omgeving dan. Wij namen deel aan een spectaculaire rit over de “Suicide Pass”. Deze bergpas is erg stijl en het uitzicht is prachtig. Je slingert over smalle paden tussen de cactussen door de berg op. De paarden leidde ons heel geconcentreerd over de pas en brachten ons veilig terug naar de ranch. De pass is vroeger de “Suicide Pass” genoemd omdat ze daarmee mensen wilden afschrikken om het land van de ranch te betreden.
Elke dag dien je, je voor 7 uur in te schrijven voor de activiteiten van de volgende dag, maar als je op de aankomst dag zorgt dat je voor 5 uur arriveert, kan je nog mee doen met die activiteiten van die dag als er plaats is. Op de dag dat je de ranch verlaat mag je tot en met de lunch deelnemen aan activiteiten en gebruik maken van de overige faciliteiten op de Ranch. Wij kwamen net voor 5 uur aan, die dag was er een rodeo, niet zoals je gewend bent maar meer een uitleg over de rodeo en de technieken die hierbij gebruikt worden. Deze technieken gebruiken de Wranglers ook bij het vangen van de koeien in het wild als deze naar stal moeten.
Naast paardrijden worden er diverse andere activiteiten georganiseerd, het programma verschilt per dag. Zo kan je bergbeklimmen (tegen betaling), lasso werpen, schieten of mountainbiken. Na het diner wordt er ook voor vermaak gezorgd. Bij ons kwam er een zanger, hij zong cowboy liederen bij een kampvuur begeleid door zijn gitaar, ondertussen maakte wij s’mores in het kampvuur. De andere avond kwam Jack langs, een local, hij bracht lokale dieren uit de woestijn met zich mee waarover hij ons vertelde.
Rond lunch en dinertijd hoor je een bel luidde dit betekend dat het buffet klaar staat en je kan aanvallen, want een dag paardrijden of andere ranch activiteiten ondernemen maakt hongerig. Het eten is goed en zeer gevarieerd. In de ochtend is er een uitgebreid ontbijtbuffet en warme gerechten worden voor je klaar gemaakt op bestelling. Wij aten voor de rit altijd iets kleins en dan bij terugkomst gingen wij voor de eieren met bacon, wentelteefjes en pannenkoeken. Heerlijk!
Tussen het paardrijden door namen wij een duik in het zwembad van de ranch. Maar je kunt natuurlijk ook een van de hoogte punten van Tucson bezoeken. Bijvoorbeeld de Old Tucson Studios (check de openingstijden voor je hier heen gaat, deze zijn in de zomermaanden namelijk niet dagelijks geopend) of het Pima Air Museum.
Het verblijf op de White Stallion Ranch was een unieke ervaring en het hoogte punt van onze reis door het zuid westen van Amerika. Wij sliepen hier twee nachten maar hadden hier nog wel veel langer willen blijven.
