Luxe, schoonheid! Superlatieven schieten tekort…

Het begin is ingetogen, dat wil zeggen: we arriveren bij een eenvoudig metalen hek dat toegang lijkt te geven tot het privéterrein van een ranch. Het wordt stil en even kan je onze gedachten horen (‘is dit het nu?’) over wat is voorgespiegeld als een exclusief resort.

Vijfsterren plus!

Amangiri blijkt een zeer ingetogen vijfsterren plus accommodatie in de Painted Desert, dichtbij Page. Kosten noch moeite zijn gespaard om gasten privacy te bieden en het resort tegelijkertijd in harmonie met de natuurlijke omgeving te laten zijn. Wijzelf verblijven in Camp Sarika, in een van de ultraluxe twee-slaapkamer-tenten met een eigen zwembad. Thema van het resort is dat veel draait om het betonen van respect jegens de first nations, van wie dit land oorspronkelijk is. Deze first nations spelen een belangrijke rol in het resort: als medewerker in de bediening en in het onderhoud.

Kim Kardashian

Bij alle tenten, dus ook bij de onze, heb je een eigen golfkarretje waarmee je je kunt verplaatsen over het resort. Het is uiteraard niet de bedoeling dat je met deze cart off road gaat en de rivierbeddingen gaat verstoren. Onze zonen doen dit, rara,  natuurlijk wél! Een groot avontuur waarbij ze op een gegeven moment door een van de first nation medewerkers worden achtervolgd in een stoere suburban. De man in kwestie corrigeert hen met een lach en vertelt vervolgens, met de nodige trots, dat Kim Kardashian, die hier ook ooit verbleef, bij eenzelfde soort rit vast kwam te zitten in het zand. En dankzij haar sterke bodyguard gered werd. Onze zonen zijn er gelukkig eveneens zonder kleerscheuren van afgekomen.

Ontspanning en ontzorging 

Ontspanning en activiteit vloeien op Amangiri als vanzelf in elkaar over. Door de totale ontzorging daalt de ontspanning automatisch over de gasten neer; dus ook over ons. Alle maaltijden zijn inbegrepen en als je zin hebt in je luxe tent te eten kan dat ook. Verder heb je een woonkamer en een schaduwrijk terras met zitjes. Alle activiteiten worden geregeld door, jazeker, een activity adviseur. Daarbij word je vooraf stipt opgehaald en daarna even stipt weer teruggebracht door een chauffeur van het resort.

Gereserveerde tour 

Ons hoofddoel van dit verblijf was een bezoek aan Antelope Canyon. Deze zogenaamde slot canyon, een zeer nauwe en bijna verstopte kloof, is eigendom van een tweetal Navajo-families. Alleen met een vooraf gereserveerde tour kom je erin. We hadden het reeds acht maanden voor vertrek gereserveerd en hieromheen de rest van onze reis gepland.

Totaal verbluft

Het beste tijdstip om een slot canyon te bezoeken is twaalf ’s middags, omdat het zonlicht van bovenaf de canyon in schijnt en op dat moment de meest bijzondere straalbundels in de kloof werpt. Wat je ziet als je deze Upper Antelope Canyon doorloopt valt bijna niet te omschrijven met woorden. Het zijn schelpachtige, golvende roze-oranje wanden die elkaar bijna aanraken. Totaal verbluft door zoveel schoonheid verlaten we uiteindelijk weer de kloof, vol ook van de prachtige verhalen van Lenette, onze Navajo gids. 

Landen op een tafelberg 

Op de derde dag van ons verblijf maken we ‘s morgens vroeg een helikoptervlucht, waarbij het hoogtepunt een landing op een driehonderd meter hoge tafelberg is. Deze Tower Butte is eigendom van de Navajo en zij staan tegen vergoeding toe dat er mondjesmaat helikopters mogen landen. Het is spectaculair te landen op deze butte, het lijkt namelijk alsof de tafelberg zo met de heli opspringt.

Opwindend en ontnuchterend

Eenmaal geland op de tafelberg is het uitzicht over Glen canyon National Park, Lake Powell, de Colorado River en de ‘gooseneck bend’ onbetaalbaar. Maar onze opwindende helikoptervlucht vlucht is tegelijk ook zeer ontnuchterend, aangezien je keihard wordt geconfronteerd met de effecten van klimaatverandering. Lake Powell heeft namelijk in twintig jaar tijd twintig meter aan water verloren. Er zit nog maar vijftien meter in! Het is, kortom, een kwestie van tijd tot Lake Powell geheel is opgedroogd. Je ziet de witte randen, waar ooit het water niveau was, scherp afsteken op de rode rotsen. Na diverse keren een helikoptervlucht bij de Grand Canyon te hebben ondernomen, ervaar ik nu dat deze excursie veel afwisselender, spectaculairder en leerzamer is.

Contemplatie in een amfitheater 

Na alle opwinding ga je bijna vanzelf verlangen naar rust en eentonigheid. Daarom probeer ik via yoga de nodige bezinning te vinden, tussen de witblauw gekleurde rotsen rondom Amangiri. Ik bevind mij in een natuurlijk gevormd amfitheater waarbij de rotsen mij min of meer omarmen. Weer spektakel (!) in plaats van contemplatie... Ik neem de stijfheid die tijdens de yogasessie in mijn lijf kruipt maar voor lief, want wát een plek. Wow! 

Racen door de woestijn 

Mijn mannen houden van avontuur en snelheid en gaan, onder begeleiding van een gids, met stoere race buggies racen door de woestijn. Een fantastische ervaring waarbij ze onder een natuurlijke stenen boog door crossen en miljoenen jaren oude zee fossielen tegenkomen. Opgewonden en vol met adrenaline treffen we elkaar weer bij het resort, klaar voor vertrek. 

Crazy Vegas…

Zo veel luxe en schoonheid maakt nederig. Ik verlang hevig naar een snufje rust, misschien zelf verveling. Niettemin storten wij ons ‘s avonds in “de hel en verdoemenis” van crazy Las Vegas. De triestheid van slapende en huilende mensen achter gokkasten accentueren de extreme contrasten van Amerika.