Afgelopen september ging één van mijn lang gekoesterde dromen in vervulling. Eindelijk was het zover. Samen met mijn broer heb ik dé ultieme USA road trip gereden: Route 66. Deze route moet je als Amerika-fan eens in je leven hebben gereden. Ook al is het landschap misschien niet altijd zo spectaculair als in bijvoorbeeld West-Amerika. Toch krijg je door de sfeer, de nostalgie, de verlaten dorpjes en de eindeloze wegen het echte Amerika-gevoel.
De reis ving aan in Chicago, wat natuurlijk al een geweldige stad is. Niet zo hectisch als bijvoorbeeld New York. Wanneer ik Chicago verlaat, krijg ik altijd direct heimwee. Ik loop meestal even naar het Millennium Park. In dit park staan kunstzinnige objecten. Ook vinden er zomers veel festivals plaats waardoor het er erg druk is. Vlakbij dit park begint ook het officiële startpunt van de Route 66.
De eerste etappe naar Springfield staat voor de deur. Illinois is gelijk één van de leukste van de hele route. Onderweg kom je veel grappige stops tegen waar je foto's kunt maken, zoals: Gemini Giant, oude benzinestations en muurschilderingen.
Springfield is ook interessant omdat deze stad nauw verbonden is met Abraham Lincoln. Hij woonde hier voor hij president werd in 1860. Ik heb zijn huis, het museum en zijn graf bezocht. Lincoln was medeverantwoordelijk voor het afschaffen van de slavernij, wat een tweedeling in Amerika veroorzaakte. Dit had een burgeroorlog en zijn moord in 1865 tot gevolg.
Op weg naar St. Louis stopten we bij de Old Chain of Rocks Bridge in Madison. In Saint Louis bezochten we een honkbalwedstrijd van de Cardinals. Dit was ontzettend leuk. Honkbal zit in het DNA van de Amerikanen. Het is absoluut aan te raden om eens een wedstrijd te bezoeken als je de kans hebt. Een must-see is uiteraard de Gateway Arch. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht over de stad. 's Avonds kun je lekker eten in één van de restaurants bij Laclede’s Landing.
Vervolgens is het slechts vijf kwartier rijden naar de grotten van Meramec Caverns. Je kunt overwegen om onderweg naar Six Flags in Eureka te gaan. Hier vind je de meest spectaculaire achtbanen. Het park was helaas niet open toen wij er waren. Het park is na de zomervakantie namelijk alleen in het weekend geopend.
De (druipsteen)grotten van Meramec Caverns werden al mijlen van te voren aangekondigd. Het was leuk om de grotten te bezoeken, al had het wat weg van een kermis. Aan het einde van de rondleiding veranderden de grotten in diverse kleuren zoals groen, blauw en rood en werd God Bless America afgespeeld. Ik vond het erg hilarisch.
Het prachtige Devils Elbow in Missouri verraste me. Dit verwacht je niet zomaar op de route tegen te komen. Missouri ligt in de Bible Belt. Op elke hoek van de straat zag je ongeveer drie soorten kerken.
Wij hebben overnacht in Springfield. De plaats was helaas niet bruisend. Het is daarom ook aan te raden om hier slechts te overnachten. Springfield heeft wel een IMAX theater. Hier kun je een leuk avondje uit.
Ben jij ook geïnteresseerd in de Amerikaanse geschiedenis? Dan kun je het Wilson Creek Battlefield bezoeken. DIt ligt net buiten Springfield. Op deze plek waren tijdens de burgeroorlog (1861-1865) grote veldslagen.
Nietsvermoedend reden we verder. We maakten een stop bij Gay Parita Filling Station in het gehucht Paris Springs. Hier heb ik leuke herinneringen aan. Bij deze stop ontmoetten we gastheer Gary. Gary is een zestigjarige, gepensioneerde, dikke man die een praatje maakt met iedereen die hij tegenkomt. We hebben leuk met hem gepraat, maar kwamen er bijna niet weg. Zo fanatiek praatte hij door. Op een gegeven moment dronken wij met nog een paar andere Route 66-reizigers uit België, Duistland en Washington bij Gary wat op de veranda. Diezelfde mensen kwamen we later op de route weer tegen. Je doet onderweg dus leuke nieuwe contacten op.
Na een stuk door Kansas te hebben gereden, rijd je Oklahoma binnen. Tulsa en Oklahoma City zijn de grootste plaatsen. Deze trekken minder toeristen vergeleken de Blue Whale in Catoosa, een hilarische stop vlak voor Tulsa.
In Oklahoma City, in de volksmond OKC genoemd, staat het monument ter nagedachtenis aan de bomaanslag in 1995 door Timothy McVeigh. Bij de bomaanslag vielen 168 slachtoffers. Dit was zeer indrukwekkend.
Bricktown biedt het meeste entertainment in de regio. Hier vind je veel restaurants, clubs en bioscopen. Ook de staten Oklahoma en Texas behoren tot de Bible Belt.
Voor Amarillo ligt Conway met de bekende Bug Ranch. Dit is een karikatuur op z’n wereldberoemde broer: de Cadillac Ranch. Bij de Bug Ranch gaat het om oude VW Kevers in de grond in plaats van Cadillacs. In Amarillo sliepen en aten we in de Big Texan. Alles is groter in Texas. Zo ook de stukken vlees. Je moet trouwens op de route geen culinaire hoogstandjes verwachten. Je krijgt vooral steaks. Bij de Big Texan kan je een poging wagen om twee kilo vlees (ja, je leest het goed: twee kilo!) binnen één uur naar binnen te werken. Dit doe je op het podium. Als jou dat lukt, hoef je niet te betalen. Wanneer je die twee kilo niet binnen één uur eet, kost het je 90 dollar. Je zult het niet geloven, maar elke dag zijn er wel een paar gekken die dit al dan niet met succes proberen.
Een leuke stop is Midpoint Cafe in Adrian, Texas. Dit ligt precies op de helft van de Route 66. Na Texas rijd je het ‘land van betovering’ binnen: New Mexico! Tucumcari en Gallup zijn van die typische Route 66-plaatsjes met een aantal fantastische muurschilderingen. In Albuquerque behoren Old Town en Sandia Peak (met kabelbaan naar bergpiek) tot hoogtepunten die je niet mag missen. Ballonvluchten zijn erg populair in New Mexico en adembenemend mooi. Wees hier wel op tijd bij met reserveren. Doe dit minimaal een week van te voren. Wij waren helaas te laat. Wij hadden ervoor gekozen om de route even te onderbreken door een ommetje te maken naar Monument Valley. Het landschap werd een stuk spectaculairder. Je bevond je echt als Lucky Luke of als Kuifje in een westernstijl. Het maken van een jeeptour onder begeleiding van een Navajo gids is een absolute must. Je komt dan namelijk op plekken waar je met de gewone auto niet kunt komen.
In Page bezochten we de fascinerende Antelope Canyon. Deze canyon had prachtige kleuren. Toch is er een klein minpunt: het was enorm massaal. Soms sta je met meer dan honderd mensen tegelijk in de kloof foto's te maken.
Uiteraard mocht de Grand Canyon niet ontbreken voordat we Route 66 weer oppakten in Flagstaff. Het was heel gaaf om de Bright Angel Trail te lopen tot aan Plateau Point. Dit is twaalf mijl, bijna 20 kilometer lang. De eerste zes mijl daal je. Daarna moet je dezelfde zes mijl alleen maar klimmen. Dit is best zwaar. Toch geeft het achteraf een voldaan gevoel. Na elke 1,5 mijl is er uitrustpunt. Hier kan je meteen je water bijvullen. Wij deden er in totaal zeven uur over. Begin wel op tijd. Het kan in de zomer overdag flink heet worden in de canyon. In Arizona is nog een groot deel van de oorspronkelijke Route 66 intact gebleven met stops in Williams en Seligman. Kingman was niet zo heel boeiend. Het is veel leuker om te verblijven in het Pirate Cove Resort in Needles.
Dit prachtige resort is gelegen aan de Colorado River, op de grens van Nevada met Californië. Het ligt middenin de woestijn. Een temperatuur van veertig graden is hier heel normaal. Gelukkig kun je op het resort lekker afkoelen in het zwembad.
De laatste rit gaat naar het eindpunt van Route 66: Santa Monica. Wij hadden de pech dat er gedeeltes van de route waren afgesloten vanwege hevige regenval een paar dagen daarvoor. Hierdoor hebben we ghosttowns als Essex en Amboy helaas gemist. Barstow is een leuk plaatsje om even doorheen te rijden. De Bottle Tree Ranch in Oro Grande vond ik heel grappig. Een kunstenaar heeft allerlei lege flessen verzameld en dit op een aparte manier tentoongesteld. Je moet er maar op komen.’s Middags zijn we naar het uitpunt van de Route 66 gelopen op de Santa Monica Pier. We hebben heerlijk gedineerd in een bistro op het gezellige 3rd Street Promenade. Dit betekende het einde van een fantastische reis.
Met vriendelijke groet,
Marieke Herder - Traffic Manager Doets Reizen
