Een blizzard, oftewel een sneeuwstorm zoals we die in Nederland niet kennen. Afgelopen maart beleefde ik mijn eerste in Canada. Ik was samen met mijn gezin aan het skiën in Tremblant, in de buurt van Montreal in Oost Canada. Veel mensen vragen aan mij, waarom helemaal daar naar toe terwijl de de Alpen om de hoek liggen? Tremblant dichterbij dan je denkt. Het is circa zes tot zeven uur vliegen en daarna nog ruim een uur rijden vanaf Montreal. Al met al een stuk relaxter dan scheuren over de Autobahn naar Oostenrijk of Zwitserland.
Tremblant is een typisch sfeervol Quebecois ski in- ski out-dorp met kleurige huizen en veel gezellige restaurants, bars en winkeltjes. Qua après Ski kom je ruim aan je trekken! Wij verbleven in een hotel aan de pistes. Vanuit een mega jacuzzi voor wel dertig personen heb je behaaglijk warm een schitterend uitzicht op de skiërs en boarders op de pistes!
Het skigebied heeft voor elk niveau ruime mogelijkheden. Experts kunnen zich off-piste uitleven met met Tree skiing en veel bugels. Voor de minder goede skiër zijn er brede en lange afdalingen van wel 5 km. De sneeuw en kou zijn droog. Dit jaar was het zonnig en gemiddeld minimaal 11 graden Celsius, met uitschieters naar boven en beneden. Omdat de kou droog is heb je hier met goede skikleding en een skibril geen last van.
Door de blizzard (sneeuwstorm) viel er in een nacht meer dan dertig cm verse poedersneeuw. Iedereen in Tremblant was extatisch! De pistes waren ‘s morgens nog niet gegroomed, de poeder spoot werkelijk achter je ski’s aan als wit water. Hierdoor ontstonden natuurlijke bugels en werd het skiën een wild feest, zeker als je echt los wilde gaan. En dat gingen wij. Sterker nog, dat moesten wij.
Wij skieden een paar dagen met Francois, een level 4 ski leraar die meestal aankomende ski kampioenen traint. Voor hem waren wij Flatlanders uit Holland die niet zoals de gemiddelde Canadees al gaat skiën als nog maar 18 maanden oud zijn. Wij stonden pas op de latten toen we 40+ waren. Daar had Francois geen boodschap aan. Zijn devies: Durf tonen, tempo maken, ook op de zwarte pistes, gewoon niet denken maar doen! Ga uit je comfort zone en geen discussie!
Als ik viel zei hij: ,,At least you are trying. Dus doorgaan!” Dit is ook typisch Canadees, niet betuttelen gewoon overleven want anders kom je er niet.
Dus als ik conservatief van start ging op een zwarte afdaling, moest ik terug omhoog klimmen en opnieuw beginnen. Of dan sloeg hij met zijn ski stokken op mijn skischoenen als ik niet perfect skiede. Als ik viel zij hij: “At least you are trying. Dus doorgaan!” Risico’s weegt hij kennelijk wel af en deed hij droogjes af met de mededeling “there is a certain risk factor to this sport”. Zo raakten zochten we grenzen op en gingen we uit de comfort zone. Met Francois daarover geen discussie.
Dit is ook typisch Canadees, niet betuttelen gewoon overleven, anders kom je er niet. Ook al was ik hier voor mijn ontspanning, relatief dan aangezien François dit niet toeliet, was deze ervaring een mentale training waar ik grenzen opzocht en soms overschreed.
Het doen overleven is iets wat mij enorm aantrekt in Canada. Niet voor niets ben ik al meer dan 20 jaar Mrs. Canada!
Elske Doets is directeur/eigenaar van Doets Reizen al 38 jaar reisspecialist voor reizen naar Canada en de USA. Twitter @DoetsElske of www.jandoets.nl/Elske
